آموزش تنظیم رکوردهای ایمیل

تنظیم رکوردهای ایمیل اولین کاری است که برای استفاده از میل سرورها باید انجام دهید، امروزه در دنیا، علاوه بر پلتفرم‌های رایگان ارسال و دریافت ایمیل، شما می‌توانید با خرید فضای هاست، اقدام به راه‌اندازی یک میل سرور اختصاصی کنید.

در خدمات هاستینگ وب، اغلب سرویس‌های میزبانی وب (هاستینگ) امکان استفاده از ایمیل سرور را نیز ارائه می‌دهند. این ایمیل سرورها، قابلیت ارسال، دریافت و مدیریت ایمیل‌ها بر روی دامنه‌ها و وبسایت‌های میزبانی شده را فراهم می‌کنند.

وقتی که شما یک پلن هاستینگ خریداری می‌کنید، اغلب دسترسی به ایمیل سرورها نیز در اختیار شما قرار می‌گیرد. این ایمیل سرورها معمولاً دارای پنل کاربری (مانند cPanel یا Plesk) هستند که به شما اجازه می‌دهند تا ایمیل‌های دامنه خود را مدیریت کنید، اکانت‌های ایمیل بسازید، محدودیت‌های استفاده از فضای ذخیره‌سازی و تعداد ایمیل‌ها را تنظیم کنید و همچنین تنظیمات امنیتی و فیلترینگ را مدیریت کنید.

ایمیل سرورهای هاستینگ معمولاً قابلیت‌های متنوعی مانند دسترسی از طریق وب، اتصال با کلاینت‌های ایمیل (مانند Outlook یا Thunderbird) و همچنین امکان پشتیبان‌گیری از ایمیل‌ها را فراهم می‌کنند؛ در ادامه و این راهنما در وی آی پی هاست، بیشتر در خصوص تنظیم رکوردهای ایمیل صحبت می‌کنیم.

منظور از تنظیم رکوردهای ایمیل چیست؟

رکوردهای DKIM، SPF و DMARC ابزارهای امنیتی در دامنه‌های ایمیل هستند که برای اعتبارسنجی و تأیید هویت ارسال‌کنندگان و جلوگیری از سوءاستفاده‌ها در ایمیل‌ها استفاده می‌شوند. لازم است که تنظیم رکوردهای ایمیل به‌درستی انجام شود.

DKIM  یا همان DomainKeys Identified Mail یک استاندارد امنیتی است که با استفاده از امضای دیجیتال، اطمینان می‌دهد که ایمیل از سمت دامنة ایمیل فرستنده واقعی آمده است و تغییری در محتوای آن انجام نشده است. در این روش، یک امضای دیجیتال به‌عنوان بخشی از هدرهای ایمیل اضافه می‌شود که توسط سرور ارسال‌کننده تولید می‌شود و توسط سرورهای دریافت‌کننده برای تأیید هویت ارسال‌کننده بررسی می‌شود. تنظیم رکوردهای ایمیل نیز باید به درستی انجام گردد.

SPF یک رکورد DNS است که برای تأیید مجوزهای ارسال ایمیل برای یک دامنه استفاده می‌شود. با استفاده از SPF، دامنة فرستنده مشخص می‌کند که کدام سرورهای ایمیل اجازه ارسال ایمیل به نام آن دامنه را دارند. سرورهای دریافت‌کننده ایمیل می‌توانند با بررسی این رکورد DNS برای دامنه فرستنده، اعتبار ارسال ایمیل‌ها را بررسی کنند. این بخش اساسی در روند تنظیم رکوردهای ایمیل است.

DMARC Domain-based Message Authentication, Reporting, and Conformance یک استاندارد ترکیبی است که از SPF و DKIM برای تعیین چگونگی برخورد با ایمیل‌هایی که هویت تأیید شده‌ای ندارند، استفاده می‌کند. DMARC به دامنه‌ها اجازه می‌دهد تا تنظیمات دقیقی برای ارسال اطلاعات در مورد ایمیل‌های خود به‌صورت خصوصی یا عمومی اعمال کنند و در صورت تخلف، اقدامات تصحیحی را اعمال کنند.

این رکوردها و استانداردهای امنیتی در سرورهای ایمیل بهبود امنیت و اعتبارسنجی ایمیل‌ها را فراهم می‌کنند و از جلوگیری از فراهم‌کردن شرایطی برای اسپم، فریبنده یا حملات سایبری در ایمیل‌ها کمک می‌کنند.

با مفهوم رکورد، DNS و Domain Zone

DNS و رکوردهای DNS برای ارتباط میان نام‌های دامنه و آدرس‌های آی‌پی و همچنین تعیین تنظیمات مرتبط با دامنه‌ها (مانند مسیردهی به سرویس‌ها) استفاده می‌شوند و Domain Zone بخشی از این ساختار را تشکیل می‌دهد. لازم است که در رویه تنظیم رکوردهای ایمیل به آن‌ها دقت کنید.

رکورد DNS

رکوردهای Domain Name System مربوط به اطلاعات ذخیره شده در پایگاه‌داده‌های DNS هستند که برای ترجمه نام‌های دامنه به آدرس‌های آی‌پی (و برعکس) استفاده می‌شوند. این رکوردها مانند CNAME، A، AAAA، MX، TXT و NS، اطلاعات مهمی را درباره نحوه راه‌اندازی دامنه و خدمات مرتبط با آن (مانند ایمیل و وب‌سایت) در اختیار قرار می‌دهند.

DNS  یا همان Domain Name System

سیستم نام دامنه، نظامی است که نام‌های دامنه را به آدرس‌های آی‌پی متناظر ترجمه می‌کند تا کاربران بتوانند با استفاده از نام‌های آسان‌تری به‌جای آدرس‌های آی‌پی، به منابع مختلف در اینترنت دسترسی داشته باشند. این بخش نیز باید در قسمت تنظیم رکوردهای ایمیل ست شود.

Domain Zone

Domain Zone یا منطقه دامنه، بخشی از فضای دامنه است که مربوط به یک دامنه خاص است. این شامل تنظیمات DNS مانند رکوردهای DNS، میزبان‌ها، زیر دامنه‌ها و دیگر تنظیمات مربوط به آن دامنه است. هر دامنه می‌تواند یک یا چند منطقه دامنه داشته باشد که توسط مدیر دامنه تنظیم و مدیریت می‌شود. تنظیم رکوردهای ایمیل همین‌طور روی رکوردهای سه‌گانه انجام می‌گردد.

یک Domain Zone شامل تمام اطلاعات لازم برای ارتباط دامنه با زیرساخت‌های مختلف اینترنت است. این شامل تنظیماتی مانند رکوردهای DNS برای مسیردهی به سرویس‌های مختلف مانند وبسایت، ایمیل، سرویس‌های شبکه و… است.

رکورد SPF چیست؟

در روند تنظیم رکوردهای ایمیل، به یک بخش مهم می‌رسیم؛ رکورد SPF یا Sender Policy Framework یکی از ابزارهای موجود در DNS است که برای تأیید اعتبار ارسال‌کنندگان ایمیل و جلوگیری از جعل آدرس‌های ایمیل استفاده می‌شود. این رکورد به دامنه‌ها امکان می‌دهد مشخص کنند که کدام سرورهای ایمیل مجاز به ارسال ایمیل با آدرس‌های این دامنه هستند.

وظیفة اصلی SPF این است که از طریق تعیین یک لیست از سرورهای مجاز برای ارسال ایمیل برای یک دامنه، به سرورهای دریافت‌کننده ایمیل اجازه دهد تا اعتبار ارسال‌کنندة واقعی ایمیل را تأیید کنند. این کار با کاهش احتمال ارسال ایمیل‌های ناخواسته (spam) و جلوگیری از سوءاستفادة از آدرس‌های ایمیل، به بهبود امنیت و اعتماد ایمیل‌های ارسالی کمک می‌کند.

هنگامی که یک سرور ایمیل پیامی را از یک دامنه مشخص دریافت می‌کند، با بررسی رکورد SPF آن دامنه، مشخص می‌شود که آیا سروری که این پیام را فرستاده، واقعاً مجاز به ارسال ایمیل با آدرس آن دامنه است یا خیر. اگر اطلاعات ارسال شده با اطلاعات موجود در SPF مطابقت نداشته باشد، سرور دریافت‌کننده ممکن است اقداماتی از جمله علامت‌گذاری پیام به‌عنوان اسپم یا عدم تحویل آن را انجام دهد.

بنابراین، رکورد SPF به دامنه‌ها کمک می‌کند تا سیاست‌های امنیتی برای ایمیل‌های خود تعیین کرده و از سوءاستفاده‌ها و فراهم‌کردن شرایطی برای ارسال ایمیل‌های ناخواسته جلوگیری کنند.

رکورد DKIM چیست و چه کاربردی دارد؟

رکورد DKIM یا DomainKeys Identified Mail یک استاندارد امنیتی در ایمیل است که برای احراز هویت ایمیل‌ها و تأیید اصالت آن‌ها استفاده می‌شود. این رکورد با استفاده از امضای دیجیتال، تضمین می‌کند که ایمیل از سوی فرستنده‌ای فرستاده شده که در واقع مالک دامنة ایمیل مربوطه است و تغییری در محتوای آن ایجاد نشده است.

وقتی یک ایمیل با استفاده از DKIM فرستاده می‌شود، سرور ارسال‌کننده یک امضای دیجیتال به هدر ایمیل اضافه می‌کند که از کلید خصوصی متعلق به دامنة فرستنده تولید شده است. سپس سرور دریافت‌کننده با استفاده از کلید عمومی موجود در رکورد DKIM در DNS دامنة فرستنده، این امضای دیجیتال را بررسی و تأیید می‌کند. برای تنظیم رکوردهای ایمیل ضروری است که کاربردهای هرکدام را بدانید.

کاربردهای اصلی رکورد DKIM

احراز هویت

DKIM به سرورهای دریافت‌کننده ایمیل اطمینان می‌دهد که ایمیل از سمت دامنة فرستنده واقعی آمده است و مخصوصاً تغییری در محتوای آن ایجاد نشده است. این امر از اسپوفینگ و جلوگیری از جعل هویت فرستنده‌ها جلوگیری می‌کند.

اعتماد و امنیت

با استفاده از DKIM، سرورهای دریافت‌کننده می‌توانند مطمئن شوند که ایمیل از فرستنده‌ای با اعتبار و معتبر ارسال شده است. این کمک می‌کند تا ایمیل‌های ارسالی معتبرتر و امن‌تر موردتوجه قرار گیرند.

کاهش احتمال اسپم

سیستم‌های فیلترینگ اسپم و امنیتی می‌توانند از اطلاعات DKIM برای تصمیم‌گیری دربارة اعتبار ایمیل‌های دریافتی استفاده کنند و باعث کاهش احتمال رسیدن به صندوق اسپم شوند.

قوانین و شرایط DKIM

DMARC یک استاندارد امنیتی است که برای تعیین و اعمال سیاست‌های امنیتی در ایمیل‌ها استفاده می‌شود. این استاندارد اجازه می‌دهد که دامنه‌ها تعیین کنند که چگونه با ایمیل‌هایی که ادعا می‌کنند از دامنه آن‌ها ارسال شده‌اند، برخورد شود. DMARC از ترکیب SPF و DKIM برای ارائه سیاست‌های مربوط به اعتبارسنجی ایمیل‌ها استفاده می‌کند.

تعیین سیاست ارسال

DMARC به دامنه‌ها اجازه می‌دهد تا تصمیم بگیرند که با ایمیل‌هایی که ادعا می‌شود از آدرس آن‌ها فرستاده شده‌اند، چگونه برخورد کنند. آیا باید ایمیل‌های تأییدشدة SPF و DKIM باشند، یا در صورت عدم تطابق، به‌صورت نادیده گرفته یا عملیات خاصی روی آن‌ها انجام شود.

اطلاع و گزارش‌دهی

DMARC به دامنه‌ها این امکان را می‌دهد که تنظیمات خود را به طور دقیق برای دریافت گزارش‌های ارسال و ارتباط با ایمیل‌هایی که ادعا می‌کنند از دامنه آن‌ها فرستاده شده‌اند، مشخص کنند. این گزارش‌ها به دامنه‌ها کمک می‌کنند تا اطلاعات دربارة فعالیت ایمیلی خود را بررسی کرده و از امنیت ایمیل‌هایشان مطمئن شوند.

بهبود امنیت و اعتماد

استفاده از DMARC باعث بهبود امنیت ایمیل‌ها می‌شود. با تنظیم سیاست‌های دقیق DMARC، دامنه‌ها می‌توانند از جعل ایمیل‌ها جلوگیری کرده و اعتماد ایمیل‌های ارسالی خود را تضمین کنند که این به کاهش ارسال ایمیل‌های ناخواسته (spam) و حملات سایبری کمک می‌کند. در ادامه بیشتر در مورد تنظیم رکوردهای ایمیل صحبت می‌کنیم.

نحوه تنظیم رکوردهای DKIM ،SPF و DMARC

ضروری است این سه تنظیم برای افزایش امنیت ایمیل‌های شما انجام شود. تنظیم رکوردهای ایمیل به‌این‌ترتیب انجام می‌گردد.

1. DKIM DomainKeys Identified Mail:

اولین گام برای تنظیم DKIM، ایجاد یک کلید خصوصی و عمومی است. برخی سرویس‌های ایمیل این امکان را فراهم می‌کنند.

باید کلید DKIM را در تنظیمات DNS دامنة خود تعریف کنید. این کار با اضافه‌کردن یک رکورد TXT به DNS انجام می‌شود. این رکورد معمولاً شبیه به این است:

   نام-انتخابی._domainkey نام-دامنه TXT “v=DKIM1; k=rsa; p=MIGfMA0GCSqGSIb3DQEBAQUAA4GNADCBiQKBgQC2”

مقدار `p=` بخشی است که کلید خصوصی DKIM شما را در برمی‌گیرد.

2. SPF Sender Policy Framework:

برای تنظیم SPF، شما باید یک رکورد TXT به تنظیمات DNS خود اضافه کنید.

این رکورد شامل سیاست ارسال ایمیل برای دامنة شما است. برای مثال:

   نام-دامنه TXT “v=spf1 include:_spf.example.com ~all”

include:_spf.example.com` بخشی است که به ماشین‌های دیگر اجازه می‌دهد برای نام دامنة شما ایمیل ارسال کنند.

3. DMARC Domain-based Message Authentication, Reporting, and Conformance:

برای تنظیم DMARC، شما باید یک رکورد TXT دیگر به تنظیمات DNS خود اضافه کنید.

این رکورد مشخص می‌کند چگونه ایمیل‌هایی که ادعا می‌شوند از دامنة شما فرستاده می‌شوند، باید بررسی شوند. برای مثال:

   _dmarc.example.com TXT “v=DMARC1; p=quarantine; rua=mailto:dmarc@example.com; ruf=mailto:dmarc@example.com; fo=1”

p=` بخشی است که مشخص می‌کند چه کاری باید با ایمیل‌هایی که با این دامنه فرستاده می‌شوند، انجام شود.

rua=` و `ruf=` آدرس‌هایی هستند که گزارشات DMARC به آنجا ارسال می‌شود.

نحوه ایجاد رکورد SPF

در ادامه تنظیم رکوردهای ایمیل، وارد بخش اصلی آموزش می‌شویم؛ برای ایجاد رکورد SPF در DNS، شما باید یک رکورد TXT با مقدار SPF مناسب برای دامنة خود اضافه کنید. این کار را می‌توانید با مراجعه به پنل مدیریت دامنه یا DNS خود انجام دهید.

الگوی ایجاد یک رکورد SPF به این فرم است:

نام-دامنه TXT “v=spf1 مقدار-SPF اعلان”

در این الگو:

نام-دامنه` معمولاً خالی است یا می‌تواند نام‌های مختلفی برای نظارت و تفکیک رکوردها داشته باشد. ممکن است برخی سیستم‌ها اجازه ندهند این بخش خالی باشد.

TXT` نشان‌دهنده نوع رکورد است.

v=spf1` نشان‌دهنده نسخة SPF و یک توکن ابتدایی است که مشخص می‌کند این یک رکورد SPF است.

مقدار-SPF` بخشی است که سیاست‌های SPF را مشخص می‌کند، مثلاً `include`, `ip4`, `ip6`, `a`, `mx` و غیره.

اعلان` بخشی است که نتیجه اجرای سیاست SPF را مشخص می‌کند مانند `all`, `~all`, `-all`, `+all`.

برای مثال، اگر می‌خواهید تمامی ایمیل‌های مرتبط با دامنة شما از طریق آی‌پی‌های خاصی ارسال شوند، می‌توانید یک SPF به شکل زیر اضافه کنید:

@ TXT “v=spf1 ip4:192.168.1.1 include:_spf.example.com ~all”

در این مثال:

@` یا نام-دامنه معادل با دامنة اصلی شما است.

`ip4:192.168.1.1` اجازه می‌دهد به یک آی‌پی خاص ارسال ایمیل داشته باشید.

include:_spf.example.com` به سایر ماشین‌ها یا دامنه‌های دیگر اجازه می‌دهد ایمیل‌ها را از آنجا ارسال کنند.

~all` به معنای “نظارت، اما عملکرد دیگر ممکن است” است.

آموزش ایجاد رکورد DKIM

برای ایجاد رکورد DKIM باید ابتدا یک جفت کلید عمومی و خصوصی بسازید، سپس کلید عمومی را به سرویس‌دهنده DNS خود اضافه کرده و رکورد DKIM را برای دامنة خود تنظیم کنید. این روند به‌طورکلی به‌صورت زیر است:

1. ساخت کلید DKIM:

استفاده از ابزارهایی مانند OpenDKIM یا OpenSSL برای ایجاد جفت کلید DKIM.

این دستورات ممکن است بسته به سیستم‌عامل و ابزار مورداستفاده متفاوت باشند. مثال زیر با استفاده از OpenSSL است:

   bash

   openssl genrsa -out private.key 2048

   openssl rsa -in private.key -pubout -out public.key

private.key` کلید خصوصی DKIM شما است و `public.key` کلید عمومی DKIM است.

2. اضافه کردن کلید DKIM به DNS:

با کپی‌کردن محتوای کلید عمومی (موجود در فایل `public.key`)، یک رکورد TXT جدید در DNS برای دامنة خود اضافه کنید.

الگوی این رکورد معمولاً به این صورت است:

   نام-انتخابی._domainkey نام-دامنه TXT “v=DKIM1; k=rsa; p=MIGfMA0GCSqGSIb3DQEBAQUAA4GNADCBiQKBgQC2”

در این الگو، `نام-انتخابی` معمولاً مقداری مانند `default` یا `selector1` است. `نام-دامنه` نشان دهنده‌ی دامنة شماست. `p=` بخشی است که کلید عمومی DKIM شما را در بر می‌گیرد که باید با محتوای فایل `public.key` شما جایگزین شود.

3. فعال‌سازی DKIM در سرویس ایمیل:

در انتها، باید DKIM را در سرویس ایمیل خود فعال کنید و اطمینان حاصل کنید که سرویس ایمیل شما از رکورد DKIM استفاده می‌کند.

این گام‌ها برای تنظیم DKIM بسیار مهم‌اند تا ایمیل‌های شما از تأیید DKIM استفاده کنند و بهتر از حملات جعل ایمیل‌ها محافظت شوند. درصورتی‌که دقیق نمی‌دانید چگونه این کار را انجام دهید، ممکن است با سرویس‌دهنده DNS خود یا متخصص امنیتی مشورت کنید تا کمکتان کنند.

آموزش ایجاد رکورد DMARC

DMARC Domain-based Message Authentication, Reporting, and Conformance یک استاندارد امنیتی است که به دامنه‌ها کمک می‌کند تا از سوءاستفاده و ارسال ایمیل‌های تقلبی با نام آن‌ها جلوگیری کنند. برای ایجاد یک رکورد DMARC، شما باید به تنظیمات DNS دامنه خود دسترسی داشته باشید.

گام 1: تعیین سیاست DMARC

P Policy تعیین عملکرد برای ایمیل‌هایی که با فرستنده‌ی معتبر نیستند (reject، quarantine یا none).

SP Subdomain Policy اختیاری. تعیین سیاست برای زیر دامنه‌ها.

PCTPercentage درصد ایمیل‌هایی که باید مطابقت داشته باشند.

RUA Reporting URI for Aggregate مکانی که گزارش‌های جمع‌آوری شده برای DMARC ارسال می‌شوند.

RUF Reporting URI for Forensic اختیاری. مکانی که جزئیات بیشتر در مورد ایمیل‌هایی که ناهنجاری دارند ارسال می‌شود.

گام 2: ایجاد رکورد DMARC در DNS

1. وارد حساب کاربری مدیریت DNS خود شوید.

2. یک رکورد TXT با نام “_dmarc” ایجاد کنید.

3. مقادیر مورد نیاز برای DMARC را با استفاده از سینتکس DMARC مناسب وارد کنید. به‌عنوان‌مثال:

_dmarc.example.com.  TXT  “v=DMARC1; p=reject; rua=mailto:dmarc@example.com; sp=quarantine”

نکات مهم:

v=DMARC1 اشاره به استفاده از نسخه ۱ استاندارد DMARC دارد.

p=reject معنای آن این است که ایمیل‌هایی که با استاندارد DMARC مطابقت ندارند، باید رد شوند.

rua=mailto:dmarc@example.com آدرسی است که گزارشات جمع‌آوری شده برای DMARC به آنجا ارسال می‌شوند.

sp=quarantine سیاست برای زیر دامنه‌ها که در اینجا به‌صورت quarantined تعریف شده است.

نرخ پایین ارسال با وجود تنظیم رکوردهای DKIM ،SPF و DMARC

استفاده از رکوردهای DKIM، SPF، و DMARC می‌تواند بهبود قابل‌توجهی در امنیت و اعتبار ارسال ایمیل‌های شما ایجاد کند، اما به‌تنهایی نمی‌تواند مستقیماً نرخ ارسال ایمیل‌ها را کاهش یا افزایش دهد. این رکوردها از یک سو، کاهش احتمال ارسال ایمیل‌های تقلبی یا نامعتبر را فراهم می‌کنند و از سوی دیگر، اعتماد گیرندگان به ایمیل‌های شما را افزایش می‌دهند.

اما برای بهبود نرخ ارسال و جلوگیری از اینکه ایمیل‌های شما به‌عنوان اسپم تشخیص داده شوند، این رکوردها می‌توانند تأثیر مثبتی داشته باشند. به‌عنوان‌مثال:

SPF Sender Policy Framework: اجازه می‌دهد تا سرورهای ارسال مجاز برای ایمیل‌هایی که از دامنه شما ارسال می‌شوند، تأیید شوند. این کمک می‌کند تا اسپم فیلترها و گیرندگان اعتبار بیشتری به ایمیل‌های شما بدهند.

DKIM DomainKeys Identified Mail: از طریق امضای دیجیتال ایمیل‌های شما، اعتبار و اصالت آنها را تأیید می‌کند و از تغییرات در مسیر ارسال ایمیل‌ها جلوگیری می‌کند. این کمک می‌کند تا ایمیل‌های شما توسط فیلترهای اسپم رد نشوند.

DMARC Domain-based Message Authentication, Reporting, and Conformance: به شما امکان می‌دهد تا سیاست‌های امنیتی برای ایمیل‌های خود تعیین کنید و گزارش‌هایی درباره ایمیل‌هایی که به نقض سیاست‌های شما خورده‌اند، دریافت کنید. این کمک می‌کند تا ایمیل‌های شما با قوانینی که تعیین کرده‌اید، هماهنگ شوند و اعتماد گیرندگان بیشتری را جلب کنند.

استفاده هم‌زمان از این سه رکورد، احتمال ارسال ایمیل‌های شما به جعبه‌های ایمیل اسپم را کاهش داده و امنیت آنها را افزایش می‌دهد که ممکن است به میزان مشخصی نرخ ارسال و دریافت ایمیل‌های شما را نیز تحت‌تأثیر قرار دهد. اما این تأثیرات ممکن است به وضعیت خاص و تنظیمات دامنه شما بستگی داشته باشد.

MX RECORD چیست؟

رکورد MX Mail Exchange یک نوع رکورد DNS است که برای مشخص‌کردن سرورهایی که مسئولیت دریافت و ارسال ایمیل‌ها برای یک دامنه را بر عهده دارند، استفاده می‌شود. این رکورد‌ها به سایر سرورها می‌گویند که ایمیل‌هایی که به یک دامنه خاص ارسال می‌شوند، باید به چه سرورهایی ارسال شوند.

هنگامی که شما یک ایمیل به یک آدرس ایمیلی با دامنه‌ای خاص (مثلاً example.com) ارسال می‌کنید، سیستم DNS برای پیداکردن سروری که مسئول دریافت ایمیل برای آن دامنه است، از رکورد MX استفاده می‌کند. هر رکورد MX دارای یک اولویت (priority) و یک آدرس سرور است. اولویت نشان می‌دهد که کدام سرور در اولویت بالاتری برای دریافت ایمیل است؛ یعنی اگر چندین رکورد MX برای یک دامنه تعریف شده باشد، سرور با اولویت کمتر به‌عنوان اولویت بیشتر در نظر گرفته می‌شود.

برای مثال، اگر دامنه example.com دو سرور برای دریافت ایمیل داشته باشد، ممکن است رکوردهای MX به این صورت باشند:

example.com. MX 10 mail. viphost.cloud.

example.com. MX 20 backupviphost.cloud.

این مثال نشان می‌دهد که سرور mail. viphost.cloud با اولویت 10 اولویت بالاتری برای دریافت ایمیل‌های دامنه viphost.cloud دارد نسبت به سرور backup. viphost.cloud که اولویت 20 دارد.

ایمیل شخصی در هاست اشتراکی

میل سرور در سرویس‌های هاستینگ اشتراکی لینوکس، یک بخش اساسی از تأمین خدمات ایمیل برای کاربران است. در این نوع هاستینگ، معمولاً سرویس‌دهنده‌های وب ایمیل سرورهای خاصی را برای ارسال و دریافت ایمیل‌ها بر روی سرورهای خود تعبیه می‌کنند.

این سرویس‌ها معمولاً از نرم‌افزارهایی مانند Exim، Postfix یا Qmail برای مدیریت ارسال و دریافت ایمیل‌ها استفاده می‌کنند. آنها از پروتکل‌هایی مانند SMTP، IMAP و POP3 برای ارتباط با کلاینت‌های ایمیل استفاده می‌کنند و امکانات مختلفی را برای کاربران فراهم می‌کنند.

سخن پایانی

در این راهنما در وی آی پی هاست در خصوص تنظیم رکوردهای ایمیل صحبت کردیم؛ تنظیم و نگهداری رکوردهای ایمیل به‌عنوان بخشی اساسی از مدیریت ایمیل‌ها و اطلاعات شخصی شما، بسیار اهمیت دارد. این کار از طریق ایجاد ساختار، بهره‌وری بیشتر، حفاظت از اطلاعات حساس، و افزایش کارایی در دسترسی به ایمیل‌های گذشته موثر است.