حمله DDoS یا Distributed Denial of Service یکی از متداول‌ترین حملات سایبری است که هدف آن ازکارانداختن یک سرویس یا منابع مرتبط با یک وبسایت می‌باشد. در این نوع از حملات، هکرها از مشترک‌سازی منابع بسیاری از دستگاه‌ها، کامپیوترها، یا دستگاه‌های متصل به اینترنت استفاده می‌کنند تا به‌صورت هم‌زمان و متقاطع به سرویس مورد هدف درخواست‌های بیش از حد بالایی ارسال کنند.
این هجوم بر روی منابع مورد حمله تنش زیادی ایجاد می‌کند و باعث ایجاد اشباع در پهنای باند، سرورها و بستر شبکه می‌شود. نتیجه این حملات، قطعی یا کاهش عملکرد شدید سرویس مورد هدف می‌باشد که می‌تواند برای آن ساعات یا روزها طول بکشد. این نوع از حملات می‌تواند باعث ایجاد خسارت‌های اقتصادی، سرقت اطلاعات، ازدست‌رفتن اعتماد مشتریان، و آسیب رساندن به اعتبار یک سازمان شود. در وی آی پی هاست، بیشتر در مورد آن می‌خوانیم.
گذری بر تاریخچه حمله DDoS
Details
تاریخچه حمله DDoS به اوایل دهه 1990 با ظهور اینترنت آغاز شد. این نوع حملات به‌مرورزمان تکامل کرد و تغییرات زیادی در روش‌ها و ابزارهای استفاده شده به وجود آورد. اینجا چندین نقطه کلیدی در تاریخچه حملات DDoS ذکر می‌شود:
- ابتدای دهه 1990: حمله DDoS به شکل اولیه خود ظهور کردند. در آغاز، این حملات تنها از طریق اجرای برنامه‌ها و اسکریپت‌های ساده انجام می‌شدند تا منابع سرویس‌ها را اشباع کنند.
- سال 2000: حملات DDoS پیچیده‌تر و مهاجمان حرفه‌ای‌تری به کار بردند. ابزارها و برنامه‌های آلوده‌تر و مؤثرتری طراحی شدند که امکان مخفی‌سازی هویت حمله‌کنندگان را فراهم می‌آوردند.
- سال‌های 2007-2008: در مقابل حمله DDoS به نسبت به قبل به‌ویژه با حمایت نظامی‌اند که هدف آنها مؤسسات، سرویس‌های دولتی، و سازمان‌های بزرگ بود. این حملات به‌منظور اختلال در فرایندهای کسب‌وکار و اختلالات سیاسی انجام می‌شدند.
- سال‌های 2010-2015: تعداد حملات DDoS به‌شدت افزایش یافت و مهاجمان از برخی تغییرات فنی برای افزایش اثربخشی حملات استفاده کردند. از جمله این تغییرات می‌توان به حملات آمپلیفیکیشن اشاره کرد که با استفاده از خرابی‌های امنیتی در سیستم‌ها، حجم ترافیک حمله‌کننده را افزایش می‌دهند.
- سال‌های اخیر: در سال‌های اخیر، حملات DDoS با استفاده از شبکه‌های زامبی (بات‌ها و بات نت‌ها) و بدون نیاز به کامپیوترهای قوی و حرفه‌ای رایج شده‌اند. همچنین، استفاده از IoT (چیزها به اینترنت) به‌عنوان دستگاه‌های زامبی، امکان حملات بزرگ‌تر و بسیار قدرتمندتر را فراهم آورده است.
نحوه انجام حمله دی داس
حملات DDoS یکی از پرطرف‌دارترین و پراستفاده‌ترین حملات در دنیای سایبری هستند. این حملات اغلب با استفاده از شبکه‌های زامبی، نرم‌افزارهای مخرب یا روش‌های دیگر انجام می‌شوند. البته باید توجه داشت که انجام چنین حملاتی به‌صورت غیرقانونی و بدون مجوز کاربردی در کشورها مختلف دارد و ممکن است باعث مجازات قانونی شود. به‌هرحال، برای شناخت بهتر روش‌های انجام حمله DDoS، مراحل عمومی این حملات را می‌توان به‌صورت زیر توضیح داد:
1. تجمیع منابع زامبی
حملات DDoS به دلیل نیاز به ارسال تعداد بالا از درخواست‌ها به هدف، نیاز به منابع زیادی دارند. این منابع می‌توانند از دستگاه‌ها، کامپیوترها، سرورها و دستگاه‌های متصل به اینترنت در دسترس مهاجم باشند. در بسیاری از موارد، مهاجمان از بات‌ها (Bot) و بات نت‌ها (Botnet) به‌عنوان منابع زامبی استفاده می‌کنند. بات‌ها نرم‌افزارهای مخربی هستند که در دسترس مهاجم قرار می‌گیرند و بات نت‌ها نیز شبکه‌ای از دستگاه‌های خطرساز هستند که توسط مهاجم کنترل می‌شوند.
2. آماده‌سازی برای حمله
مهاجمان بعد از تجمیع منابع زامبی، آماده‌سازی برای حمله را آغاز می‌کنند. در این مرحله، مهاجمان ممکن است از ابزارها و نرم‌افزارهای مختلف برای کنترل منابع زامبی، مخفی‌سازی هویت و ازدست‌رفتن ردیابی‌ها استفاده کنند.
3. شناسایی هدف
مهاجمان در این مرحله هدف خود را انتخاب می‌کنند. هدف می‌تواند یک وبسایت، سرویس آنلاین، یک سازمان، یا حتی یک شبکه بزرگ باشد.
4. انجام حمله
پس از انتخاب هدف، مهاجمان شروع به انجام حمله می‌کنند. آنها با استفاده از منابع زامبی، درخواست‌های زیادی به هدف ارسال می‌کنند. این درخواست‌ها ممکن است از نوع‌های مختلفی مانند درخواست‌های HTTP، ICMP، SYN و UDP باشند. ارسال تعداد زیادی از درخواست‌ها باعث اشباع سرورها و بستر شبکه‌ای هدف می‌شود و باعث قطعی یا کاهش عملکرد سرویس مورد حمله می‌شود.
5. پایان حمله
حمله DDoS معمولاً به مدت محدودی ادامه دارد و پس از مدتی ممکن است به پایان برسد. این مدت ممکن است متغیر باشد و به تصمیم مهاجمان بستگی دارد.
فرق حمله‌های DDoS با DoS چیست؟
حمله DDoS (Distributed Denial of Service) و DoS (Denial of Service) از نظر هدف نهایی یکسان هستند، یعنی هر دو حمله باهدف قطع یا کاهش دسترسی کاربران به یک سرویس، سایت، یا منبع انجام می‌شوند. اما تفاوت اصلی بین این دو نوع حملات در روش اجرای آنها است.
1. حملات DoS یا Denial of Service:
در حملات DoS، مهاجم یک منبع یا یک دستگاه مختص خود (همچون یک کامپیوتر یا یک سرور) را مستقیماً به هدف موردنظر متصل می‌کند و تعداد بسیار زیادی از درخواست‌ها را به سمت هدف ارسال می‌کند. این درخواست‌ها ممکن است از نوع‌های مختلف باشند، مانند درخواست‌های HTTP، ICMP، یا UDP. با ارسال درخواست‌های بیش از حد، منابع هدف اشباع می‌شود و سرویس یا سایت مورد حمله قادر به پاسخگویی به درخواست‌های معمولی کاربران نمی‌باشد، به‌این‌ترتیب، دسترسی کاربران به سرویس موردنظر قطع می‌شود یا به‌شدت محدود می‌شود.
2. حمله DDoS یا Distributed Denial of Service:
حملات DDoS همچنین به همان شکل که در حملات DoS انجام می‌شوند، اما با تفاوت اساسی در تعداد منابع مورداستفاده است. در حملات DDoS، مهاجمان از یک شبکه از دستگاه‌های زامبی که تحت کنترل آنها قرار دارند استفاده می‌کنند. این دستگاه‌ها معمولاً با استفاده از برنامه‌های مخرب، نرم‌افزارهای مخفی یا خراب‌کارها به دست مهاجمان راه یافته‌اند. این شبکه از دستگاه‌ها با هم همکاری کنند و هم‌زمان تعداد بسیار زیادی از درخواست‌ها را به سمت هدف ارسال می‌کنند.
در کل، تفاوت اصلی بین حملات DDoS و DoS در استفاده از منابع تکی در حملات DoS و استفاده از شبکه‌های زامبی در حملات DDoS است.
قبل از ادامه، در وی آی پی هاست، بخوانید: آموزش مدیریت Timezones در PHP و بررسی توابع date و time و strtotime
انواع حملات دی داس
حمله DDoS می‌توانند باتوجه‌به روش و نوع حمله‌کننده‌ها، به چندین نوع تقسیم شوند. در ادامه مباحث وی آی پی هاست تعدادی از انواع رایج حملات DDoS را می‌خوانیم که می‌تواند به شما در یادگیری بهتر این مفاهیم کمک کند:
1. حملات غیرهم‌زمان (Asynchronous Attacks):
این نوع حملات شامل انواع مختلف حملات DDoS است که توسط تعداد زیادی از دستگاه‌ها و ماشین‌های زامبی هم‌زمان انجام می‌شوند. مهاجمان از مختلف ابزارها و روش‌های غیرهماهنگ استفاده می‌کنند تا به‌صورت تصادفی و در لحظات مختلف درخواست‌ها را به هدف ارسال کنند. این حملات معمولاً به دلیل تنوع رفتارها و الگوها، تشخیص و پیش‌بینی آنها بسیار مشکل است.
2. حملات هم‌زمان (Synchronous Attacks):
در نقطه مقابل و در این نوع حملات، مهاجمان از تعداد زیادی دستگاه‌های زامبی به‌صورت هم‌زمان برای انجام حمله استفاده می‌کنند. این دستگاه‌ها به‌صورت متقاطع و هماهنگ به هدف درخواست‌ها را ارسال می‌کنند که باعث ایجاد بار زیادی بر روی منابع سرویس مورد هدف می‌شود و سرویس‌ها به دلیل اشباع قادر به پاسخگویی به درخواست‌ها نمی‌باشند.
3. حملات آمپلیفیکیشن (Amplification Attacks):
این نوع حملات، مهاجمان از خرابی‌ها و ضعف‌های امنیتی در سیستم‌ها و پروتکل‌های شبکه استفاده می‌کنند تا ترافیک درخواست‌های خود را افزایش دهند. این حملات باعث افزایش حجم ترافیک حمله‌کننده و به‌اصطلاح “آمپلیفیکیشن” می‌شوند، به‌این‌ترتیب حجم حمله از مقدار کمتری تولید شده توسط مهاجمان، به میزان بیشتری به هدف ارسال می‌شود.
4. حملات تحت بار (Traffic Flooding Attacks):
این نوع حملات هدف آنها ایجاد اشباع در پهنای باند سرویس مورد هدف می‌باشد. مهاجمان با ارسال تعداد زیادی از درخواست‌ها به هدف، پهنای باند را به طور کامل اشباع می‌کنند و در نتیجه سرویس‌ها قادر به پاسخگویی به کاربران نمی‌باشند.
5. حملات تله گرد (Teardrop Attacks):
این نوع حملات بر روی اشتباه‌ها و آسیب‌پذیری‌های موجود در مکانیزم‌های تقسیم‌بندی پکت‌های داده‌ای مبتنی بر TCP و IP متمرکز می‌شوند. مهاجمان پکت‌های مخربی را ایجاد می‌کنند که باعث ایجاد اشتباه در تقسیم‌بندی پکت‌ها توسط سرورها می‌شوند و سرورها با عدم توانایی در انتقال صحیح پکت‌ها، کارایی خود را از دست می‌دهند.
روش‌های جلوگیری و کنترل حملات دی داس
کنترل و جلوگیری از حمله DDoS نیازمند استفاده از روش‌ها و فناوری‌های امنیتی قوی و هماهنگ است:
- فایروال و ترافیک شناسایی: استفاده از فایروال‌ها و سیستم‌های تشخیص ترافیک شبکه (IDS/IPS) به این امکان می‌دهد تا ترافیک شبکه مورد حمله موردنظر را شناسایی و جلوگیری کنند. این سیستم‌ها با تحلیل و بررسی الگوها و الزام‌های ترافیک، سعی در تشخیص حملات DDoS دارند و از ارسال ترافیک مخرب به هدف جلوگیری می‌کنند.
- استفاده از CDN (Content Delivery Network): CDN ها یکی از روش‌های مؤثر برای کنترل حملات DDoS هستند. این شبکه‌ها محتواهای وبسایت را بر روی سرورها در سراسر جهان کپی می‌کنند. با انتقال ترافیک کاربران به سرورهای نزدیک‌تر جغرافیایی، حملات DDoS قابل‌کنترل‌تر و کاهش می‌یابد.
- توزیع بار (Load Balancing): استفاده از توزیع بار بین چندین سرور و دستگاه می‌تواند به افزایش کارایی و قابلیت پاسخگویی به حملات DDoS کمک کند. با توزیع بار، ترافیک وارد شده بر روی چندین سرور تقسیم می‌شود و به‌این‌ترتیب قدرت انجام حملات کاهش می‌یابد.
- رفتار‌شناسی و تشخیص هوش مصنوعی: سیستم‌های هوش مصنوعی و رفتار‌شناسی می‌توانند الگوهای غیرطبیعی و حملات DDoS را شناسایی کنند. با تحلیل و بررسی رفتار کاربران، این سیستم‌ها می‌توانند حملات را تشخیص داده و اقدامات موردنیاز را انجام دهند.
- افزایش پهنای باند: افزایش پهنای باند سرویس می‌تواند به میزانی از حملات DDoS مقاومت نشان دهد. اگر سرویس با پهنای باند کافی ارائه شود، می‌تواند بار ترافیک حملات را تحمل کند و سرویس موردنظر را همچنان پاسخگویی کند.
- اعمال محدودیت‌های ارتباطی: اعمال محدودیت‌های ارتباطی برای آدرس‌های IP مشکوک و منابع مشترک‌سازی شده می‌تواند به کاهش تأثیر حملات DDoS کمک کند.
سخن پایانی
حمله DDoS به‌عنوان یک چالش بزرگ در جهان سایبری شناخته شده‌اند و نیازمند راهکارهای امنیتی قوی هستند تا بتوان با آنها مقابله کرد. امروزه، تکنولوژی‌های پیشرفته و سیستم‌های مدیریت ترافیک شبکه به‌منظور تشخیص و افشا این حملات، کاهش تأثیر آنها بر سرویس‌ها، و حفظ امنیت بسترهای ارتباطی مورداستفاده قرار می‌گیرند. باتوجه‌به روزافزون توانایی‌های هکرها، شناخت دقیق‌تری از نحوه عملکرد حملات DDoS و استفاده از راهکارهای مناسب اجتناب‌ناپذیر است.